Śniadaniowy Owsiankożerca, po feministycznemu - owsiankożerczyni :)

Hej, cześć i czołem, hoł hoł hoł!

Hej po mojemu, cześć i czołem, jak w piosence, po Romkowemu, a hoł hoł hoł po Mikołajowemu.

Kochani, pamiętacie ideę: Spotkajmy się w Kuchni ? 

Blog powstał nie tylko po to, żeby pobuszować po szafkach w poszukiwaniu zarówno prostych, jak i najdziwiniejszych produktów do włosów np. klik i klik. 

Ale też po to, żeby posiedzieć przy dobrej herbacie, popichcić i podyskutować.

Dlatego dzisiejszy post będzie jak zdążyliście się zorientować po tytule, o moich nawykach śniadaniowych.

Zatem do dzieła. Niedługa, niekrótka lecz w sam raz, o niejedzeniu śniadań historia już teraz!..

(Dobra wiem, poetka ze mnie marna, ale cóż :D)

W podstawówce jeszcze takie ekscesy jak zjedzenie płatków z mlekiem zdarzały się regularnie. Później było coraz gorzej. Z czasem z rana w brzuchu nie było po prostu nic. I to nie dlatego, że w lodówce było światło. Przeciwnie, tam zawsze znalazłoby się coś, z czego możnaby było przygotować pełnowartościowe śniadanie. Ja na takie zwykle nie miałam czasu. 

Moje pomijanie śniadań zaczęło się chyba w okolicach gimnazjum. Podejrzewam, że było to spowodowane brakiem czasu. Choć do szkoły nie miałam daleko, to byłam (ok, jestem nadal) śpiochem. Często wstawałam, ubierałam się, myłam zęby i szybciutko szłam do szkoły. Kto nie zna tego scenariusza, ręka do góry :)
Czasem zdarzyło się coś przekąsić, ale na porządku dziennym były też sytuacje,  kiedy pierwszy posiłek w ciągu dnia zjadałam po powrocie ze szkoły, czyli po południu. Nie powiem, wspomagałam się też snikersami (bo mają orzechy i dodadzą mi więcej energii(?))  i drożdżówkami, ale to zdecydowanie nie były dobre wybory. 

Koleżanki dookoła mówiły, że śniadanie to jedno z najważniejszych posiłków. Teraz wiem, że miały rację.  Pytały też jak ja w ogóle funkcjonuje i czy mama wypuszcza mnie z domu bez przegryzienia czegokolwiek. Ja ze spokojem a wręcz oburzeniem odpowiadałam, że taak. Choć często z samego rana słyszałam głosy taty z kuchni "Zjedz śniadanie! i mamy Chociaż kanapkę zjedz.." Po tych słowach moje "śniadanie" ograniczało się do tego, że wypijałam pół kubka herbaty i w drogę. O drugich śniadaniach mogłam zapomnieć. Jednak jak patrzyłam na koleżanki, którym mamy przygotowały do szkoły kanapki, trochę im zazdrościłam. 

Takie było gimnazjum, w liceum też niewiele się zmieniło, ale do czasu.
Często łapałam manie na zdrowe odżywianie i jadłam śniadania, a do szkoły w pudełeczku nosiłam sałatki. Shirley powinna bardzo dobrze pamiętać ten czas, bo jadła te sałatki razem ze mną. Wtedy to naprawdę było coś: chrupiąca sałata, papryka, mozarella i inne dodatki, a to wszystko polane oliwą z bazylią i oregano. Aż mi się teraz jeść zachciało.

Jednak w najgorętszych okresach nauki o śniadaniach mogłam zapomnieć. 6:30 autobus do szkoły i trzeba było gnać na przystanek. Kiedyś w szkole trafiłam do higienistki i gdy pani spytała, czy coś dzisiaj jadłam, a ja pokręciłam głową, usłyszałam wykład o anorektyczkach. Choć uwierzcie, do tego mi baaardzo daleko. 

Przełom śniadaniowy: 

nastąpił jeszcze w liceum kiedy zaczęłam chodzić na siłownię. Mimo, że dopiero wieczorami, to wiedziałam, że energią muszę być naładowana od rana. Tak zaczęłam szperać w internetach. Trafiłam na: owsiankę Ewy Chodakowskiej. Owsianka zawsze kojarzyła mi się z długim gotowaniem i rozkejoną papką. Mimo takiej wizji lubiłam ją, a jeszcze bardziej lubiłam płatki jęczmienne, które moja mama przygotowywała mi kiedy byłam dzieckiem.

W każdym razie, owsianki Ewy, nie trzeba było gotować. Zalewało się ją gorącą wodą, dodawało podane składniki i w kilka minut pełnowarotściowe, energetyczne śniadanie było gotowe. 

Przez bardzo długi czas jadłam owsiankę z tego przepisu. Na pewno znajdziecie go w sieci. Ja, szczerze mówiąc pamiętam go jak przez mgłę. A to dlatego, że opracowałam własną owsiankę z produktów, które zawsze mam w szufladzie. 

Moja owsianka, ta bardziej wypasiona składa się z: 

• trzech łyżek płatków owsianych górskich (czasem łącze je z gryczanymi, orkiszowymi, jęczmiennymi również) 
• łyżki siemienia lnianego
• łyżki pestek słonecznika
• dwóch pokrojonych suszonych śliwek
• orzechów włoskich
• łyżeczki cynamonu cejlońskiego 
• połowy / całego(zależy od wielkości) jabłka lub banana 
• innych owoców, które akurat mam pod ręką lub tych, na które akurat jest sezon np. truskawki, czereśnie

Jeśli nie mam wszystkich pestek i ziarenek, to zawsze mam płatki, cynamon i owoce. Wtedy z tego tworzę smaczną całość. 

Żeby zaoszczędzić czas, płatki zalewam wrzątkiem dzień wcześniej. Przykrywam talerzykiem i zostawiam na noc, żeby napęczniały i wchłonęły całą wodę. Rano tylko podgrzewam płatki i dodaję resztę składników. Jak jestem w Krakowie, gdzie nie mam mikrofalówki, zdarza mi się zjeść owsiankę na zimno. Dolewam też czasem do niej wrzątku, żeby była cieplejsza. Jeśli mam więcej czasu podgrzewam płatki w garnku z odrobiną mleka lub wody. 

Sposobów na owsiankę jest multum i jeśli zdecydujecie się ją jeść, warto wybrać ulubioną metodę. 

Dodam jeszcze o aspekcie włosowym: płatki owsiane i siemię wpływają bardzo dobrze na nasze włosiska. 

Czy owsianka może się przejeść? 

Pewnie, nieraz patrzyłam w jej stronę bez przekonania. Często podczas lub przed okresem. Wtedy mój organizm ma ochotę pochłonąć całą Milkę, paczkę czipsów i popić to wszystko piwem, pepsi, czym kolwiek, byleby było niezdrowe, tłuste i czekoladowe :D

W takich sytuacjach wspomagam się: omletami. Bardzo je lubię, ale na słodko i na śniadanie. Kilka razy podchodziłam do wytrawnych wersji, ale raczej zostanę przy moich słodkościach. Moje omlety robię na dwa sposoby. Albo ubijam same białka i taką puszystą masę wylewam na natłuszczoną delikatnie patelnię, albo kłócę dwa całe jajka i smażę tradycyjny "podważany" omlet. 

Dodatkami do nich może być wszystko to, co mamy pod ręką. U mnie to najczęściej znowu owoce, orzechy i czasem miód. Kiedy mam zrobioną granolę, też lubię nią posypywać moje jajeczne placki. 

Omlety i owsianki, oba śniadania na O. Oba są Omnomnomnom.. 

Jestem ciekawa, czy Wy też macie takie swoje śniadaniowe nawyki, czy przeciwnie lubicie śniadaniową różnorodność? 

Podzielcie się z nami swoimi pomysłami! :) 

PS. Zapomniałam dodać, do nawyków zaliczam też picie wody z cytryną. Codziennie rano wyciskam pół cytryny, zalewam ciepłą wodą i piję wszystko przed śniadaniem. 

Pozdrawiam,

Ania