Cześć!
Czy Wy też czujecie zbliżającą się wielkimi krokami zimę? Czy tylko ja mam wrażenie jakby była tuż tuż?
Dzisiaj wracając po południu z zajęć i przy tym niesamowicie marznąc uświadomiłam sobie, że chyba już czas wyjąć czapkę i rękawiczki. A rękawiczki to już koniecznie, bo ich nienoszenie w moim przypadku kończy się brzydkimi, popękanymi i piekącymi przy myciu dłońmi.
Poza tym zaczął się już czas, kiedy najprzyjemniej jest po prostu wrócić do mieszkania, owinąć w koc i zacząć popijać gorącą herbatę, mierzoną kubkami, garnkami czy nawet wiadrami;) Ale przy takiej pogodzie organizm też ma swoje zachcianki i zaczyna domagać się ciepłego jedzenia. O tej porze wszelkim płatkom z zimnym jogurtem, koktajlom z zimnym mlekiem czy nawet sałatkom jako daniem głównym mówię nie. Tak samo zielonej herbacie, która nawet gdy pijemy ją ciepłą, nie jest teraz wskazana. Najzwyczajniej wychładza organizm.
Wyobraźmy sobie sytuację, która z pewnością niejednego z nas przyprawia o zawrót głowy i wprowadza w nastrój delikatnej irytacji. 6 rano. Poniedziałek, choć jestem w stanie uwierzyć, że każdy inny dzień tygodnia też. Budzik pieje jak wściekły kogut, który nie może się wydostać z kurnika. Za oknem śnieg, pod oknem kaloryfer który nie grzeje, bo się zapowietrzył. Zakokoniamy się precyzyjniej w kołdrę, usprawiedliwiając się, że potrzebne nam jeszcze dziesięć minut. Po entym odłożonym wściekłym kogucie i my wstajemy o siódmej równie wpienieni co męski drób. Wytaczamy się spod kołdry i szczękamy zębami, bo jak dotąd łóżko stwarzało nam idealny mikroklimat, żeby zapaść w zimowy sen. Z przymrużonymi oczami i dygocącymi rękami wędrujemy po pokoju w poszukiwaniu szlafroka, który jak się okazuje, od poprzedniego wieczora wisi w łazience. Tam właśnie odkręcamy gorącą wodę. Z kranu leci strumień który stopniowo ogrzewa nasze dłonie i ciało. Mózg odmarza. A razem z nim, po siedmiu godzinach błogiego snu, wszystkie życiowe funkcje budzą się od nowa.
