Moje "spartańskie" kakao

Cześć!

Moje osobiste odkrycie Ameryki. Bohater stycznia. Żaden kosmetyk. Choć może służyć i w ten sposób. Kakao. Choć używałam go czasem do owsianki i granoli, tego sposobu na jego spożytkowanie nie znałam. Jeśli jesteście ciekawi, zapraszam do lektury, oczywiście z kubkiem, już sami wiecie czego ;)

Pomyślałam o nim przypadkiem, kiedy podczas przeglądania kuchennej szuflady z kaszami, ciecierzycami i soczewicami, natrafiłam na nieotwarte jeszcze opakowanie DecoMorreno. Faktycznie, przywiozłam je z domu po świętach. Schowałam i zapomniałam. Kiedy je odnalazłam, upiekłam dwa placki i na tym koniec. Pomyślałam, że przyda się do trzeciego, czwartego... przecież po coś kupiłam (nareszcie!) tortownicę. 

Kakao rzeczywiście się przydało. Ale już niekoniecznie do ciast (ani włosów, tym razem).

Lądowało wszędzie. Tak jak pisałam, w mojej rozgotowanej mocno kakaowej owsiance, granoli, a nawet w kawie. Ostatecznie prawie zastąpiłam nim ten pobudzający, szatański  kofeinowy ale jakże dobry napój. 

Moje kakao trochę odbiega jednak od stereotypu. Niech Was nie zmyli takie pyszne, mleczne, słodkie, a najlepiej z pianką i marshmallowsami – wprost z Pinteresta albo Tumblra. Dodatkowo strzeżcie się napojów kakaowych, raczej nie mają one nic wspólnego z tym gorzkim i nie tak bardzo przetworzonym. 

Jakie jest moje kakao?

Przede wszystkim proste. Łyżka kakao zalana wrzątkiem. Wcześniej gotowałam je w rondelku, żeby pozbyć się grudek. Jednak uchlapana kuchenka i upaprany od mieszania garnek mnie zniechęciły. 

Od tamtej pory nastawiam wodę w czajniku i do kubka wsypuję odpowiednią ilość kakao. Kiedy woda się gotuję, wlewam odrobinę i mieszam. Wychodzi z tego taka pasta, gęsta i czarna jak smoła zawiesina. Dolewam cienką strużką gorącej wody i mam. Moje surowe spartańskie kakao. 

Kiedy pierwszy raz spróbowałam, a że wszystko pije bez cukru to i tutaj ten dodatek był zbędny, pomyślałam, że nie jest źle (zawsze mogłam się wzdrygnąć, wylać i zapomnieć, a do kakao stracić całą sympatię). 

Jakie było moje zaskoczenie kiedy po wypiciu dostałam takiego energetycznego kopa, że mogłam góry przenosić, uczyć się i sprzątać jednocześnie. Myślałam, że odkryłam złote Eldorado.

Po tym dziwnym zachowaniu, z którego ucieszyłam się niemiłosiernie bo skoki ciśnienia skutecznie obniżały moje zdolności do wszystkiego, zaczęłam czytać. Byłam ciekawa, czy ktoś kiedyś w ogóle wymyślił coś takiego jak kakao z wodą. Hmm.. nie byłam pierwsza, nie opatentuję tego. Za to jestem bogatsza o nową wiedzę, dotyczącą tego, co w sobie niezywkłego ma kakao.

Oto co znalazłam, szukać nie musiałam daleko - pierwszy wynik u wujka Google. Dla zainteresowanych link, a dla żądnych gorącej informacji, krótkie streszczenie: 

• Mleko i cukier obniżają pozytywne działanie kakao.
   
• Jego regularne picie obniża ryzyko zachorowania na którąś z sercowych dolegliwości. A jak wiadomo zdrowe serce to przynajmniej w teorii dłuższe życie.
   
• Oprócz tego wysoka zawartość magnezu dobrze uzupełni jego niedobór w organizmie. Jeśli macie problemy ze skurczami – mnie czasami „łapią” w łydkach, warto sięgnąć po kakao, a przynajmniej po gorzką czekoladę min. 70 %
• Jeśli jesteście osłabieni, a anemia depcze Wam po piętach – znów: wybierzcie kakao. Zaspokaja całodzienne zapotrzebowanie na żelazo. 

• Jeśli się odchudzacie, albo macie wzmożony apetyt na słodycze – chrom zawarty w kakao pozwala normować poziom cukru we krwi i tym samym ogranicza naszą ochotę na słodziutkie i pyszniutkie przekąski i deserki.
• Jeśli jesteście smutni, zestresowani a pogoda sprzyja depresyjnym stanom – pijcie kakao. Poziom serotoniny podskoczy, a nastrój poprawi się w mgnieniu oka. 

Słyszeliście kiedyś o łączeniu kakao z wodą, albo o jego (aż tak) pozytywnych właściwościach?
Ja nie miałam pojęcia, tak samo jak nie wiedziałam, że kakao to roślina całoroczna i na okrągło wydaje owoce.

Pozdrawiam Was serdecznie i  cieplutko! :)

Ania