Niedziela dla włosów: wodorosty, wodorosty wszędzie!

Hej! 

Z pomysłem na niedzielę z użyciem dzisiejszej bohaterki nosiłam się już chyba od wakacji. Od kiedy w Lidlu kupiłam saszetkę z nurtującym mnie od bardzo dawna zielonym proszkiem, nie mogłam się doczekać kiedy go przetestuje. Oczywiście pewnie większość z Was już odgadła, że mowa o SPIRULINIE. 

Kiedy w sklepie na półce, wcale nie z kosmetykami, ani nie w koszach promocyjnych, tylko gdzieś w dziale spożywczym, zobaczyłam elegancką białą saszetkę z nazwą podskoczyłam, sprawdziłam cenę i pytającym wzrokiem popatrzyłam w stronę taty. Wiedział już chyba co się święci bo usłyszałam tylko „Noo weź sobie”. Wiedział, że kiedyś w Biedronce przegapiłam saszetki z algami i od tamtej pory w sklepach wypatruję czegoś podobnego. Jednak spirulina w Lidlu była całkiem niespodziewana i niewyczekiwana. Gdy szliśmy do kasy, tata dodał (chyba z nadzieją, że to jednak nie na włosy) „Na co ci to?” Wydałam z siebie chyba charakterystyczne dla mnie „hue hue hue” i wszystko było wiadomo.

Spirulina prędzej czy później trafi na włosy. 

Stało się to zdecydowanie później. Musiało minąć dwa miesiące, ale to za sprawą dość błahą. Zapach, to było coś, co mnie skutecznie od spiruliny odstręczało. Nie miałam wcześniej pojęcia, że to tak ohydnie pachnie. Czytałam nie raz, ale z doświadczenia stwierdziłam, że dla każdego zapach to kwestia indywidualna. Nie tym razem. 

Przesypałam proszek z saszetki do pudełeczka po kremie i zostawiłam w łazience. 

Kiedy już w Krakowie rozmawiałam z mamą przez telefon, zapytałam czy przypadkiem tego nie ruszała. Nie bardzo wiedziała, o jaki słoiczek chodzi i zapytała co w nim jest.
Powiedziałam prawdę - mała bomba biologiczna, bardzo sypka i śmierdząca. 

Mama po chwili pauzy, wręcz ze stoickim spokojem zapytała tylko dlaczego trzymam takie rzeczy w łazience. Ciekawość nie zwyciężyła i mama nie otworzyła słoiczka. Jednak mnie niemałą radość sprawiało raczenie domowników tym zapachem. Kiedy "przy okazji" podłożyłam ją Młodemu pod nos, nie był zachwycony. Podobnie P. i mama, która nawet nie chciała tego powąchać.

Dzisiaj postanowiłam utrzeć nosa śmierdzącemu wodorostowi, który zresztą nazywany jest mlekiem Matki Ziemi. A to ze względu na wysokie stężenie rzadkiego kwasu gamma-linolenowego, którego działanie ma korzystny wpływ na nasz organizm. Oprócz tego w spirulinie znajdziemy białko, a właściwie mega zawartośc białka. To powinno zainteresować tych, którzy nie jedzą lub nie przepadają za mięskiem. W spirulinie jest ok trzy razy więcej białka niż właśnie w mięsie. 

Spirulinę można zatem spożywać z jedzeniem np. blendując w smoothie. Do celów kosmetycznych także nadaje się idealnie. Ponoć jako maseczka ma zbawienny wpływ na cerę. A użyta do włosów, prostuje, dociąża odżywia i wspomaga walkę z wypadaniem włosów. 

Chyba właśnie to  zmotywowało mnie dziś do nie tylko otworzenia „bombowego” słoiczka ale i przetestowania zawartości. 

Niestety zaczęłam późno i wszystkie zdjęcia są zrobione w sztucznym świetle. Jakość też pozostawia wiele do życzenia, ale zostawiłam w domu aparat i w Krakowie do zdjęć służy mi tylko telefon ;)

Punkt pierwszy: podkład

Mam na myśli mgiełkę, którą też zrobiłam inaczej niż zwykle: do butelki z atomizerem wlałam: 

• ostudzoną słodką herbatę
•  dwie pompki olejku Alterra „Brzoza i pomarańcza”
• 4 krople gliceryny

Tą mieszankę trzymałam na włosach ok. pół godziny

Punkt drugi: maska 

Do miseczki trafiły: 

• ok. trzy łyżki świeżo kupionej odżywki Isana 
• tyle samo żółtej kauflandowej odżywki 
•  łyżka odżywki Joanna Naturia „Miód i cytryna”
• łyżeczka mąki ziemniaczanej (z racji tego, że dwie ostatnie odżywki mają lejącą konsystencję)
• łyżeczka spiruliny – jako gwóźdź programu 

Miksturę rozmieszałam, nałożyłam na zwilżone mgiełką włosy na ok. pół godziny. Maskę zmyłam płynem Facelle i na końcówki nałożyłam jeszcze odrobinę odżywki Avokado i Karite (w obawie przed przesuszem na końcówkach).

Spirulinowa maź wcale nie wyszła tak bardzo zielona jak się obawiałam ;)

Moje włosy jak widać wręcz wypiły maskę, także nie ubrudziłam nią nawet za bardzo czoła

Uwagi:
Dla blondynek: spirulina na pewno nie zmienia koloru
Dla lubiących porządek: wcale nie brudzi łazienki, ani ubrań
I najważniejsze: NIE JEST WYCZUWALNA :)

Efekty:
Niestety zdjęcia nie oddają do końca tego co udało mi się, albo czego nie udało uzyskać..
Przy spłukiwaniu maski spirulinowej włosy były bardzo miękkie, końcówki również. Włosy podczas schnięcia (co dziwne) nie puszyły się jak zawsze (czyli bardzo). Myślałam, że czeka mnie efekt wow, ale to chyba jednak nie to. Włosy mimo, że były jeszcze trochę wilgotne zakręciłam w koczka i chwilkę odczekałam, rozczesałam. Odrosty są bardzo błyszczące, sypkie. Przednie krótsze partie chyba za bardzo dociążone. A końcówki mimo serum silkonowego zbyt lekkie, pewnie wina proteinek ;) 

po rozwinięciu koczka, nie ułożyły się w fale, widać, że są bardziej rozprostowane

W każdym razie nie zrażam się i po spirulinę sięgnę jeszcze nie raz. Postaram się jeszcze jutro zrobić zdjęcia w świetle dziennym. Do jutra też moje włosięta odpoczną, doschną i będę widziała bardziej miarodajny rezultat zmagań ze śmierdzącym wodorostem. :)

A Wam jak minęła niedziela?
Używałyście kiedyś do czegoś spiruliny? Jestem ciekawa wszelkich konfiguracji, jedzeniowych, kosmetycznych i włosowych :)

Pozdrawiam Was cieplutko!

PS. Zdjęcie z rana, już w normalnym, dziennym świetle. Włosy dzisiaj są dość sztywne, miła odmiana, bo nie jest to taka "druciana" sztywność, tylko na tyle elastyczna, że nadaje włosom objętości. Jednak końcówki zostały latające. Nocny koczek nie przyczynił się do powstania jakichś nieregularnych odkształceń jak to było w przypadku Equilibry i jej proteinek (link do postu).

/Ania